สวัสดีค่า ..... และแล้วก้อได้มีบล็อกใหม่ของตัวเองเป็นอันที่เท่าไรก้อไม่รู้จำไม่ได้ แหะๆ ช่างมันเถอะ รู้แต่ว่าช่วงนี้มีอารมณ์อยากเขียนๆเม้าท์ๆจิกๆกัดๆ เรื่องราวความเดิ่งของตัวเองอีกครั้ง !!!
เมื่อวานสลับคิวไปทำงานวันเสาร์เนื่องจากเสาร์หน้าเดี๊ยนจะต้องไป ศ.ล.ย.ก.ค.ง (ศัลยกรรมความงาม) อีกรอบนะฮ๊าาา ส่วนจะไปทำอะไรมามั้งเด๋วไว้เม้าท์ทีหลัง ตื่นเต้นๆ ใครๆก้อถามว่าไปทำแล้วจะหยุดกี่วัน ก้อบอกว่าเสาร์ทำอาทิตย์หยุดจันทร์ไปทำงานไง สดมาก กล้ามาก .... หุหุ เจ้ไม่สน เจ้ไม่แคร์สื่อ เดินบวมๆศพๆไปยังงั้นแหละ
วันเสาร์ก้อเลยนัดกับน้องกิ๊กว่าจะทดลองประกอบบูธกันอีกรอบหลังจากที่วันศุกร์ลองกันไปแล้วรอบหนึ่ง แหม ..... ทำงานที่บ.นี้จะมาสวยใสไก่กาไร้สมรรถภาพแรงงานไม่ได้นะจ๊ะ ต้องถึกด้วยถึงจะได้คอปเซปต์ สวยทนได้
เริ่มต้นรื้อประกอบกันใหม่ งานนี้ยกความดีความชอบให้หนุ่มเบียร์เต็มๆ ที่สอนเทคนิคงานช่างให้ 2 เขียบสาวเพียบ
น้องติ๋วมายืนเชียร์กิ๊กหรือยืนข่มขู่ไม่รู้ เจ้ไม่แน่ใจ ...
ผ่านไปราวๆครึ่งชม.เศษ 2 เขียบจัดได้แค่เนี๊ย
และแล้วก้อสำเร็จ ผลงานของ 2 เขียบสาวช่างงดงามจริงๆ
แต่กว่าผลงานจะสำเร็จเหมือนที่เห็น ดู๊ดู สภาพเดี๊ยนซิฮ๊าาา
ปู้ชายบอกว่าออกแรงหน่อยๆ ใช้ 2 มือขันให้มันแน่นๆ
สู้ตายฮ๊าาาา
ถึงจะยากแค่ไหน แต่ศรีทนได้ค๊าาา
ลืมบอกไปค่ะพรีเ็ซนเตอร์ของบูธบ.ครั้งนี้คือน้องทรายนะคะ สาวสวย Blogger ของ Bloggang และ Jeban นั้นเอง น้องทรายยังเป็นกูรูช่วยรีวิววิธีการแต่งหน้าและเลือกสีในการใส่คอนแทคเลนส์ประจำเว็บของบ.ด้วยแหละ น่ารักจริงๆน้องคนนี้ เดี๊ยนคอนเฟิร์ม !!!
หลังเลิกงานบ่ายโมงก้อมีนัดกับน้องกิ๊กและปู้ชายของน้องว่าจะไปกินอาหารญี่ปุ่นที่ข้าวสารกัน เป้าหมายการเดินทางไปในครั้งนี้น้องกิ๊กเป็นคนกำหนดเส้นทางโดยน้องกิ๊กได้พาเจ้ผู้บอบบางเดินกระเตงๆกางร่มสีชมพูแป๋นแหรนจากเสริมมิตรทะลุมศว.ไปยังป้ายรถเมล์ฝั่งถนนเพชรบุรีด้วยสถาพแดดที่ร้อนแรงแสบผิวมากกก กางร่มไปแต่รู้สึกเหมือนร่มจะไม่ช่วยอะไรเท่าไรเพราะไม่ใช่ร่มกัน UV แถมเวลาร่มแรงๆปีกยังกระพืออีก ต้องเดินประคองๆร่มไปกลัวร่มคันใหม่ปลิว พอไปถึงป้ายรถเมล์น้องบอกว่าเด่วเราจะไปสาย 60 กันนะเจ้ ก้อนั่งรอกันไป รอแล้วรอเล่านั่งมองสาย 113 ผ่านไปประมาณ 25 คัน สาย 60 ของเราก้อยังไม่โพล่มา :( สรุปบ่ายนั้นนั่งรอรถเมล์กันประมาณเกือบชม.
พอไปถึงร้านก้อสั่งอาหารกันมากิน น้องหนุ่มปู้ชายของก้อน้องเริ่มต้นสั่งอาหารก่อนคนแรก น้องบอกว่าไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่เช้า แหมมมๆ ... จะบอกว่ารอพวกเรานานก้อบอกมาเถอะย่ะ ส่วนร้านนี้ชื่ออะไรไม่รู้ไม่ได้ถามแต่จำได้ว่าเคยอ่านมาในบล็อกนี่แหละค่ะว่าราคาไม่แพงและรสชาติก้อใช้ได้
หน้าตาเมนูอาหารลงรูปเล็กมากกกก เดี๊ยนยิ่งเป็นพวกเลสิกไม่ช่วยอะไรก้อนะเล็งรูปอาหารกันเข้าไป เมนูอาหารมีแต่ภาษาญี่ปุ่นกับอังกฤษ ใครหวังว่าจะจดจำหน้าตาอาหารจากที่อื่นมาแล้วก่ะจะจิ้มๆเลือกๆอย่างเราอ่ะหมดสิทธิ์นะจ๊ะ
ระหว่างรอสั่งอาหาร 2 เขียบสาวก้อแอ๊บแบ้วกันอย่างเมามัน
ปู้ชายไม่มองกล้องเลยยย
อาหารทุกอย่างมาแว้วว
เป็นไงฮ๊าาา นู๋เอ้ยสาหร่ายเขียวมั๊ยก๊ะ
กิมจิ - ยำสาหร่าย - โทรายากิ (ใช่ป่ะคะ?)
หลังกินเสร็จราบคาบ ยกเว้นราเม็งของเดี๊ยน ตามคอนเสปค่ะ กินให้พอรู้รส กินหมดจะดูไม่ดีเด๋วปู้ชายกลัว คิคิ
หลังจากกินกันเสร็จเด็กๆก้อเดินมาส่งขึ้นรถเมล์ ตอนแรกก่ะว่าจะนั่งปอ. 511 ยาวโล้ดถึงบ้านแต่แหมเหลือบไปเห็นสาย 2 รถเมล์ฟรีเพื่อประชาชนว่างมาแต่ไกล หวานเราแย้วววว รีบสตาร์เกียร์เขียบยืนเหย็งๆเตรียมวิ่งร้อยเมตรให้ทันรถ (จริงๆแล้วจะให้ทันคนอื่น ไกลขนาดนี้ขอนู๋นั่งดีกว่า ยืนยาวเด๋วริดซี่ออกมาแฮ็ปปี้เบริด์เดย์ หุหุ)
